รัสตอฟ - ตูลา - รัสตอฟ - เซนต์ปีเตอร์เบิร์ก - ตูลา! – ซีรี่ส์เรียนในรัสเซีย ตอนที่ 7

นั่งนึกและเขียนเมื่อ 25/2/2025 จริง ๆ เหมือนจะเคยเขียนแล้วก็ลบอยู่หลายครั้งในรอบหลายปีมานี้ด้วยเหตุผลต่าง ๆ นานา

หลังจากเรียนและใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานปนเหงา และใช้เงินส่วนมากไปกับค่าเน็ต ก็เรียนปีเตรียมแพทย์จบในฤดูใบไม้ผลิ ต้นไม้ ดอกไม้กำลังผลิบานรับความสำเร็จของเราใช่ไหมนะ แต่พอปิดคอร์สแล้วก็ยังไม่รู้เลยว่าจะได้ไปเข้าปีแรกที่ไหน หรือจะได้ที่เดิม หรือตามที่ครูหลายคนชอบขู่ เรียนแย่จะโดนส่งไปไซเบีเรียแน่ ๆ

ช่วงหลังมานี้ก็ได้รู้จักและคุยกับสาวรัสเซียคนหนึ่งที่เข้ามาทักใน Hi5 โซเชียลมีเดียรุ่นเดอะ ที่กลายเป็นอะไรแล้วก็ไม่รู้ นั่นล่ะ พอปิดเทอมหน้าร้อนก็เลยอยากไปทำความรู้จักแบบตัวเป็น ๆ เลยวางแผนว่าจะไปหาจากเมืองรัสตอฟสู่เมืองตูลาระยะทางร่วม ๆ 1,000 กม. ซึ่งตูลาอยู่ใกล้ ๆ กับมอสโก

คราวนี้จองตั๋วรถไฟนั่งไปคนเดียวเลย อย่างเก๋า ไปถึงก็เจอแม่ พ่อของยูเลีย (สาวรัสเซีย) รวมไปถึงพี่ชาย พ่อเลี้ยงอันดับ 1 พ่อเลี้ยงปัจจุบัน ลูกพี่ลูกน้อง แทบจะทั้งบ้าน เราได้นอนห้องที่เขาเตรียมแยกให้ในดาช่า (บ้านพักช่วงฤดูร้อนของชาวรัสเซีย) เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก ได้คุย ได้ฝึกภาษารัสเซียทั้งวัน ยูเลียและคนอื่น ๆ ในบ้านก็พาไปเที่ยวในตูลา พาไปดูมหาวิทยาลัยในเมืองนี้

ถ่ายหน้าโบสถ์ Dormition Cathedral ด้วยกล้องมือถือสมัยนั้น

แล้ววันนึงก็ได้รับโทรศัพท์น่าจะจากกวางและก็ได้รู้เสียทีว่าจะได้ไปเรียนต่อที่ไหน ทั้งกลุ่มความสัมพันธ์ไทย-แซมเบียได้ไป St. Petersburg I. I. Mechnikov State Medical Academy (ปัจจุบันชื่อ North-Western State Medical University named after I. I. Mechnikov) ว้าว ๆ ได้มหาวิทยาลัยมีชื่อ แถมมีเพื่อนไปกันทั้งกลุ่มเลย อนาคตดูช่างสดใสไม่เหมือนที่ผ่านมา

เราก็เลยต้องจองตั๋วกลับเพื่อไปเก็บข้าวของเตรียมย้ายเมือง แต่ในใจก็เคยคิดตั้งแต่ก่อนมาแล้วว่าอยากเรียนเมืองเล็ก ๆ ไม่ใหญ่มาก เพราะเกลียดความรถติดของกรุงเทพเป็นทุนเดิม ทางยูเลียและแม่ก็ชวนมาอยู่ และบอกว่าถ้าได้เรียนที่ตูลาจะให้ที่พัก (แถมอาหารด้วยเพราะแม่ยูเลียทำอาหารกล่องพร้อมทานขาย)

พอถึงรัสตอฟก็ตรงดิ่งไปหาเดคาน (ดีน) ของนักศึกษาต่างชาติและพูดคุยเรื่องการขอย้ายมหาวิทยาลัยว่าทำได้หรือไม่ ทางมหาวิทยาลัยก็ตอบว่าให้ไปคุยกับมหาวิทยาลัยที่เซนต์ปีเตอร์เบิร์ก เราก็เลยแบกความหวังไปพร้อมกับการเดินทางขึ้นเหนือไปยังเซนต์ปีเตอร์เบิร์กครั้งนี้

กลุ่มเราซื้อตั๋วรถไฟเที่ยวเดียวกันหมดเพื่อที่จะได้อยู่โบกี้และล็อคเดียวกัน (ล็อคหนึ่งมี 4 คน) รู้สึกว่ามี 4 คนรวมเราแล้วได้ล็อก 4 คน อีก 2 คนมั้งน่าจะอยู่แยกออกไปไม่ไกล แล้วจำกันได้ไหมว่าเดินทางจากมอสโกถึงรัสตอฟ 24 ชม. แต่รัสตอฟถึงเซนต์ปีเตอร์เบิร์กไกลกว่านั้นจึงใช้ระยะเวลาเดินทางประมาณ 36 ชม. หรือวันครึ่ง!! แต่ตอนนี้เรามีทั้งภาษารัสเซียที่พอคุยได้แล้ว และเพื่อน ๆ ทั้งกลุ่ม มันเลยทำให้สบายใจไม่ต้องกังวลอะไรมาก หอแย่ ๆ ความรู้สึกแย่ ๆ ก็ผ่านมาหมดแล้ว ต่อจากนี้จะเจออะไรก็มาเลย

ใบเข้าห้องชั่วคราวของหอพักที่เซนต์ปีเตอร์เบิร์ก

หลังจากเดินทางนั่ง นอน กิน คุย เล่น ลงไปดูข้างทางบ้าง ตลอดวันครึ่งก็ถึง ลืมบอกไปว่าเราได้นัดผิงและแอมที่เป็นนักเรียนทุนรุ่นก่อนหน้าเราไว้ด้วยเพราะพวกนี้ได้ย้ายมาเรียนที่เซนต์ปีเตอร์เบิร์กเช่นกัน อีกอย่างเราก็รู้ด้วยว่ามีแมน ที่เป็นนักเรียนทุนแพทย์ที่มาก่อนเรา 1 ปี ก็เรียนอยู่ในเมืองนี้แต่คนละมหาวิทยาลัย พี่พลอยที่เคยเล่าในตอนแรก ๆ ก็เรียนที่นี่เหมือนกัน คนไทยเยอะมากกก แต่คนที่มารับเราเป็นรุ่นพี่ชาวแซมเบีย ตอนรับอบอุ่นเหมือนเราเป็นคนประเทศเดียวกับเขา คำว่า Welcome to Saint Pertersburg ยังประทับใจมาตลอด

วิวระหว่างทาง เมืองมันช่างใหญ่และทันสมัยเสียเหลือเกิน

แล้วหอที่นี่ใหม่มากกกก สวยงามเป็นสัดส่วน มีห้องน้ำแยกเป็นบล็อก ๆ ใช้บล็อกละ 2-3 ห้องถ้าจำไม่ผิด พอถึงวันที่ต้องเข้าไปหาเดคาน เราก็ไปคุยบอกถึงเหตุผลประมาณว่า เราจะไปหมั้นหมายกับสาวตูลานะ เลยอยากไปเรียนในที่ ๆ ใกล้ ๆ คนรักและได้ดูแลกัน อีกทั้งมีพ่อแม่แฟนที่จะช่วยเหลืออยู่ที่นั่น เดคานรับฟัง เข้าใจ และดำเนินเรื่องให้ทันที ภายในเวลาไม่ถึง 2 สัปดาห์ก็ได้จดหมายจากกระทรวงเจ้าของทุนของเราว่าอนุมัติให้ย้ายไป Medical Institute of Tula State University รู้สึกว่าอะไร ๆ ก็เป็นใจกับเรามากในหลาย ๆ โอกาส ต้องขอบคุณทุนรัฐบาลรัสเซียจริง ๆ

เตรียมไปตูลาอีกครั้งกัน !!